by Anne V
(Machelen)
Hallo. Ik ben 54, en sinds enkele maanden op zoek naar een nieuwe job na een spijtig faillissement. Met mijn 35 jaar carrière in vooral externe en internationale verkoop met steeds technische producten en diensten werd ik aangezien als een ideale kandidaat voor een bedrijf in een zeer technische gerichte serviceverlening. Het eerste gesprek liep vlot met de Directeur en een medewerker. Allebei Ingenieurs. Ikzelf een eenvoudig iemand maar met kennis van zaken over alles rond sales. We klikten heel goed. Ik werd als enige weerhouden voor een tweede gesprek. Daar kwam onverwachts een derde persoon bij uit Engeland die een Sales Manager bleek te zijn en zich eveneens over de beslissing van de nieuwe kandidaat ging bogen. Dat hij er aanwezig zou zijn wist ik op voorhand, dat hij mee zou beslissen niet. Dat werd me pas later verteld. Het gesprek liep heel wrang en stroef. Ik ben een vlotte prater en kon me goed uit slag trekken maar voelde een negativisme waar ik niet meteen een duidelijke verklaring kon geven. Die man voerde vnl. het woord met mij, waar de Directeur eigenlijk in een hoek werd geschoven. Die Directeur had zo een geïntimeerde indruk als er hem wat werd gevraagd, waar ik echt van schrok. Stelt u zich voor, een Doctor Engineer, Managing Director die wordt geintimideerd door een Sales Manager van het andere zusterbedrijf. Ik wist toen dat er iets niet klopte. Bij het beëindigen van het gesprek was ik vrijwel zeker dat ik niet verder zou geselecteerd worden. De Engelsman had de touwen, tegen alle wil in van de anderen, in handen. Ik had opgemerkt dat zijn bodylanguage (van de Engelsman) me heel erg tegenviel. Hij zat schuin aan de tafel en keek me niet recht maar schuin aan, keek me niet in de ogen, zat met de voeten gericht naar buiten. Hij had soms bijna (maar wel voor mij) onopgemerkte uitdrukkingen die zijn "verbazing" weergaf van wat ik zei of over verkoopssuccessen die ik had behaald. Ik ben een goede verteller zonder de grote madam te gaan uithangen, ik hou van eenvoudig maar goed. Op het laatste van het gesprek kwam nog even ter sprake wat de verloningsvoorwaarden waren en ik had een akelig gevoel dat die Engelsman dat kon horen. Ik voelde mij heel erg "minderwaardig" worden en ook de Directeur was zeer onzeker. Het was een bizarre situatie. Bij mijn vertrek wisselde ik met de Directeur een stevige handdruk, zowel de zijne als de mijne, een oogcontact die er één was van hem waarin ik bijna een verontschuldiging in kon terugvinden. Het handschudden met de Engelsman was een slappe, warme en vochtige halve hand die in mijn stevige hand lag. Ik trok me snel terug en kreeg een rilling. Wat een vieze handdruk. Een knappe jongeman met chic kostuum en stropdas, een net voorkomen met een schijnbaar zelfzekerheid en autoriteit waarvoor ik sommigen, die even dag kwamen zeggen, bijna op hun knieën zag kruipen. Ik stapte in de wagen, helemaal suf maar ik wist wel heel zeker dat ik met een narcist te maken had en dat het
niet goed zou aflopen.
Click here to read or post comments
If you want you can follow me on Twitter. I usually tweet in a serious way: whenever there is any news to share, being either about brain injury, emotional problems, abnormal behavior or other morality issues. Click on the link below:
Als u wilt kunt u me ook op Twitter volgen. Ik tweet eigenlijk alleen serieuze zaken, of dat nu nieuws is over hersenletsel, emotionele problemen, abnormaal gedrag of andere ethische zaken. Klik op onderstaande link: